Twee gedichten van Morten Nielsen

Verantwoording

Je zegt ik ben niet eerlijk
ik ben eerlijker dan jij
trouw aan een vertrouwen
dat langzaam aan jou slijt.

Je zegt ik was te vluchtig
dat klopt, zo moest het gaan,
mijn handen werden zwak, want
geen werk bood jij ze aan.

Je vocht hevig met een ander
vermoeid op jezelf gericht.
Mij liet je naast de weegschaal staan
- natuurlijk, ik was te licht.

En dit is jouw overwinning,
dit is jouw overmacht:
dat alles nu voorbij is. En niets
tot voltooiing gebracht.


Er brandt licht en iemand wacht -

Er brandt licht en iemand wacht.
Maar nog is mijn wachttijd niet voorbij.
Gaf ik jou nu mijn handen
- ze waren leeg.

Door de regen valt op mijn gezicht
dat licht in fijne druppels -
maar dan keren zich opnieuw
mijn zinnen naar een roepende stem.

Een stem die roept - en jammert,
jouw doorregend licht is weg.
Nog moet ik alleen blijven met een gemis
dat ik niet te boven kwam.

Er brandt licht en iemand wacht.
ik ben alleen, met een stem in de leegte.
Gemeen, als ik naar jou, die wacht, zou komen
voordat mijn wachttijd om is.

Morten Nielsen (1922 - 1944)
vertaling Inge Cohen Rohleder