Tijdens het nadenken over interpretatie van poëtische teksten, met name religieuze poëzie, stuitte ik op het volgende gedicht van Inger Christensen, de "moeder" van de moderne Deense poëzie.
Spanning
Roep iemand die roept
de brug is lang en leeg
Ren op de verzoening af
heftig asfalt verlichting
die opzij springt
en zwellende rails
op weg door het hart
Roep iemand die roept
iemand die roept....
(Uit de bundel "Græs" - Gras, vert. Inge Cohen Roheder)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten