De vorstnacht greep in de snaren

De vorstnacht greep in de snaren
tot ze braken

Rammelend vult de dag
onze hoeden
onze harten
onze schoenen
met een droge en vlammende dood

De zwanensporen worden in de
beek aangescherpt
de vissen spannen hun vinnen
met duisternis
en doorboren de drek
met roestbevlekte dolken

Licht dwaalt vrij
door het bos
door het riet
zoekt
iemand
die voorgoed verdween

Groen uitgeslagen hemel
prijkt
op zwarte sokkels.

Tove Meyer, 1967
Vertaling Inge Cohen Rohleder