Familie

Als iemand sterft, komt de familie bijeen. De onze bestaat uit een Deens en een Nederlands deel en ik ben de enige die zomaar plotseling op reis kan gaan. Daarom ben ik afgevaardigd om de begrafenis van Jens Høite bij te wonen, geboren op 23 oktober 1915, gestorven op 31 januari 2009.
"Er stille sovet ind" staat in de rouwadvertentie in Berlingske Tidende. Vredig ingeslapen, na een val waarbij hij zijn heup brak. Vanmiddag is de uitvaartdienst, in Hørsholm Kirke en daar wordt hij ook begraven, naast Nina. Het is geen tragedie, wel een afsluiting vol weemoed, hij was de laatste van de generatie van onze grootmoeder Solveig. Ze waren met zes kinderen, geboren aan het begin van de vorige eeuw, opgegroeid in een grote, geelgekalkte villa ten westen van het kasteel Kronborg in Helsingør.
Kai, Ole, Jens, Grethe, Lotte, Solveig.
Op een oud filmpje zie je ze in een kring in het water van de Sont staan, de handen ineengeslagen. Op de achtergrond het Zweedse schiereilandje Kullen. Ze doen een spel dat "Ti tyve tredive" heet - je telt tot honderd in tientallen; bij honderd laten de deelnemers zich onder luid gejuich achterover in het ijskoude water vallen. Oudoom Jens was een echte viking, die ´s zomers en ´s winters ging zwemmen voor hij naar zijn werk ging. Rungsted Kyst, waar hij zich vestigde toen hij met Nina trouwde, ligt aan Øresund - Sont - daar staat ook het huis van Karen Blixen. Het is een wonderschoon gebied, die kuststrook, vol geschiedenis en kultuur.
Jens was hartelijk, gastvrij - altijd correct in dure tweedjasjes gestoken had hij ook iets van een ouderwetse Engelsman. De laatste jaren is hij broos geworden. Zijn zoons zeggen dat hij er geen zin meer in had en in zijn bed in Rigshospitalet lag te wachten. Hij weigerde eten en drinken; het duurde maar drie dagen.
We moeten een tijdperk afsluiten: de villa van Jens en Nina in Rungsted was al jaren geleden verkocht, de jongste zoon Allan is ook al weer grootvader geworden. Wij, de kinderen, die ooit gillend door de tuin renden met de twee Kerndale terriers achter ons aan, zijn nu vijftigers. Vanmiddag staan we om zijn graf.