Het woord "lentezon" is vele malen door vele mensen gedacht, gefluisterd en gezegd, terwijl ik op een bankje naar het verkeer zit te kijken. Achter mij het vertrouwde grote gebouw dat vroeger "Huize Lydia" heette, rechts de Openbare Bibliotheek en links de ononderbroken stroom auto's, fietsers, trams en bussen die door de Van Baerlestraat in oostelijke richting gaat. Opeens is er ook nog hoefgetrappel: daar schrikt een politiepaard van een skater die langs de bereden agent flitst. Het paard galoppeert bijna naar binnen bij "Lydia". Een hinkende zwerver glimlacht naar me en roept: lekker hè! Ik lach terug - vandaag houd ik van iedereen, zelfs van een paarsharig Beethovenstraatdametje achter een Royal Class Babybuggy met een te dik ingepakt kind erin.
Over vijf dagen ben ik weer in dat andere thuis bij de fjord. Zal ik op een ander bankje zitten en uitkijken over het water. Geen verkeerslawaai meer horen, misschien wel het roepen van de ganzen die naar het noorden trekken, naar hun broedplaatsen. Het woord "nomade"is tegenwoordig zo populair dat het zelfs in boektitels prijkt. Ja, we zijn allemaal nomaden, onderweg in ons leven, van tijd naar tijd en van plaats naar plaats. Maar opnieuw is het voorjaar geworden, en de eerste zon geeft aan iedereen dat speciale gevoel van "nu", ongebroken. Alle zwervers lachen vandaag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Mooi Rhoen!
Een reactie posten