Bodil Bech (1889 - 1942) was bevriend met Tove Meyer en publiceerde ook een aantal dichtbundels. Geheel in de expressionistische stijl van het Interbellum: heftig, kleurrijk, zintuigelijk. En vaak héél erg somber. Een critcus schreef: "Talent dat voortgaloppeert, een machine met een voortdurend exploderende motor, knallend en vonken schietend".
Des te meer springt "I sporvognen" eruit - over een dame in de tram die geniet van haar ritje en van haar eigen lijf, zonder verdere kosmische beslommeringen.
In de tram.
Waarom ben ik toch zo gelukkig?
Het lijkt wel of er twee vogels wonen
achter mijn gespannen borsten - gouden
zoetheid stijgt en daalt
als ik adem haal -
haast pijnlijk dit tedere beven -
mijn voeten zouden de grond willen
loslaten mijn armen de hemel in roeien.
Dientengevolge ben ik geen
gewone dame -
Of misschien ben ik
uiterst gewoon -
want zit ik niet hier
in de tram
betaal bij de conducteur
en keer een rustig profiel
naar het raam?
Misschien zijn er meer vrouwen
die ook een rustig profiel
naar het raam keren
even diep gelukkig als ik.
Zitten wij allen
met vogels achter borsten
en een schoot die beeft
als een vuurlelie.
Uit de bundel "Granit og Dugg" , 1938.
Vertaling Inge C. R.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten