Ik ben geboren uit een Nederlandse vader en een Deense moeder en in twee verschillende talen en culturen opgegroeid. Nu is dat gewoon. Een groot deel van de generatie jonge Nederlanders worstelt met of geniet van een wortel die elders in de grond zit. Spreekt twee talen: de taal van de dagelijkse verplichtingen en de taal-van-daar, die vaak de taal van het gevoel is en van de heimwee.
Terug verlangen naar de plek waar je het goed hebt gehad. Het hoeft niet op regressie uit te lopen. Het restaureren van het paradijs wil niet zeggen dat je het vroegere, het mooie dat pijnlijk is geworden, moet willen herstellen exact zoals het geweest is. Want dan word je star en verzuurd. Er loopt een weg naar de wortel die geen weg terug is. Geplaveid met woorden, begaanbaar met de taal van de allervroegste jaren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten